+ the sound of chores,           chorus:

potten,            lijven,              broden,           paarden,

kneden,          vormen,          rijzen,              bakken,

roeren,            proeven,         stoffen,           tasten,

kaderen,         borstelen,       kriebelen,       glazuren         

Beneden wordt gewerkt, boven wordt aan de man gebracht, dagelijks vers brood. De geur van een mogelijk scenario stijgt op, begroet u bij binnenkomst, kruipt subtiel onder de kleren, “nog warm, want net uit de oven.” Suggestie als binding, glijmiddel, leesbril. De deur zwaait open, de jurk waait op. CU, cunt! 💘 

Dingen die niet verkopen + the smell of bread = een nieuw kader waarbinnen oude en nieuwe werken van Rose van Bergen zich trachten in te passen. Dat wat eerder los van elkaar stond of leek te staan, gaat nu nieuwe verbanden aan en zien we één geheel worden. De optelsom valt ergens tussenin het balanceren en het uitgebalanceerd-zijn, het stof vergaren en het afgestoft worden, de biscuitbak en de afbak, het roeren en het serveren, het met of zonder meel, het binnen of buiten het hokje, potje of spotje.

We plooien de ruimte weer open, flap per flap, als een doosje gebak. Square fit 02 bestaat op kalk- en inpakpapier, maar als gelijknamige oefening nummer 3 ook in klei, keramiek en muurverf. Schilderij square fit 01 viel uit de doos wegens te groot. Kleine, vluchtige doodles van paardenkoppen die uit hun stalramen hangen, liggen nu geëtaleerd als de t-shirtserie hard to fit horse 01, 02 en 03. Dust valt als een levensgrote projectie op doek en zet vroeger werk in perspectief. Rescaling van een pot op canvas naar één die vol in de ruimte staat, plus een lepel. “Een brood klei” werd omgekneed tot een editie van tien kraakwitte broden, maar voor de gelegenheid ook tot een nieuwe reeks van tien unieke, ambachtelijke vormen. Alles komt terug, de film een poster, de stoffer met veren boven en beneden, verwante vormen in loop aftastend, wit wisselt af met zwart met kleur, glans in de bolle buik, mat in het holle buiten, positieve en negatieve ruimte omdraaiend, soms vlak soms levensecht.

Elementaire motieven en dagelijkse handelingen spinnen rond in de handen van van Bergen. Past de pot of de kop in het kader en hoe? Het heen en weer springen tussen media, het laag na laag ophogen, om ze daarna weer af te stoffen, soms verspreid over jaren, zijn noodzakelijke stappen binnen haar atelierhouden. Ze vormen het refrein, altijd terugkerend en zoekend tot idee, vorm, materiaal en ruimte samenvallen.

De + in the smell of bread is de roze spot op de jurk;
is de glans op het binnenste van de keramieken pot;
is de gekleurde plumeau op de zwartwit geschilderde vaas op het projectiedoek;
is het finale laagje meel op het zorgvuldig met penseelstreken en glazuur afgebakken brood.

Liene Aerts